Μέντα

Μία μέρα καθώς η Περσεφόνη περπατούσε αμέριμνη στις όχθες του Αχέροντα, συνέλαβε τον συζυγό της Πλούτωνα να αγκαλιάζει μια νεαρή όμορφη νύμφη, τη Μίνθη… Εξοργισμένη με τους επίδοξους εραστές και τυφλωμένη απο τη ζήλια της μεταμόρφωσε την νύμφη σ’ένα ταπεινό βότανο με μικρά μόβ άνθη, έτσι ώστε να περνάει απαρατήρητη από όλους. Ο Πλούτωνας όμως τη λυπήθηκε και της χάρισε μοναδική ευωδία, προσφέροντάς της μ’αυτό τον τρόπο την αθανασία….

Η γνωστή μας Μέντα είναι υβρίδιο φυσικής διασταύρωσης της menta
aquatica (μέντα η υδροχαρής) και menta spicata (δυόσμος) και είναι γνωστή από την πρώιμη αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές και αποσμητικές της ιδιότητες. Οι Έλληνες την θεωρούσαν αναζωογονητική για το μυαλό και φάρμακο για τον πονοκέφαλο (μία αντίληψη που ισχύει έως και σήμερα), οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν όχι μόνο στα εδέσματα αλλά και στο νερό του μπάνιου τους, ενώ οι Άραβες πίστευαν ότι είναι ισχυρό αφροδισιακό.