Λεμονάδα με λουΐζα ή μελισσόχορτο: Για στομαχικές διαταραχές, ηρεμιστική-αντιυπερτασική δράση

Υλικά

• 1 λίτρο νερό
• 1/2 κούπα χυμό λεμονιού
• 3 κουταλιές λουΐζα ψιλοκομμένη
• ή μελισσόχορτο

Διαδικασία

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε μπολ και βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες τουλάχιστον. Στραγγίζουμε το βότανο και σερβίρουμε σε ποτήρια πάνω σε παγάκια.
Διακοσμούμε με φύλλα λουΐζας ή μέλισσας.

«Τροφή»: Προσωπικά επειδή δεν μου αρέσουν τα παγωμένα ροφήματα, αλλά και επειδή γνωρίζω πως το λεμόνι λειτουργεί καλλίτερα στο χλιαρό νερό, προτιμώ να κάνω αυτήν την διαδικασία με λεμονόνερο. Στο χλιαρό νερό δεν είναι ανάγκη να σταθούν για τόσες ώρες, ενώ στην συνέχεια μπορεί να αποθηκευτεί στο ψυγείο για μικρό χρονικό διάστημα.

Για πιο πικάντικη γεύση θα πρόσθετα τζίντζερ ή ακόμη και καγιέν κι έτσι θα ενισχύεται και η αδυνατιστική του δράση!

ΛΟΥΙΖΑ

(Aloysia triphylla, Lippia citriodora)
Οικογένεια: Verbenaceae (Βερβενίδες)

Η λαϊκή ιατρική την χρησιμοποιεί ευρύτατα για νοσήματα του στομάχου. Το αφέψημά της πιστεύεται ότι σταματά την διάρροια και είναι τονωτικό, αντιπυρετικό και διουρητικό. Συνίσταται, μάλιστα, σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεως.

Χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα άνθη. Πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε καμφορά. Λόγω της έντονης μυρωδιάς λεμονιού που αναδίδει χρησιμοποιείται στην μαγειρική.

Ταιριάζει τέλεια με φρέσκα φρούτα, γι’ αυτό και γαρνίρει φρουτοσαλάτες, χυμούς φρούτων ή επιδόρπια κυρίως με βάση τα φρούτα. Αποξηραμένη χρησιμοποιείται για την παρασκευή αφεψημάτων.

ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ, ΜΕΛΙΣΣΑ

(Melissa officinalis)
Οικογένεια: Labiatae (Χειλανθή)

Χρησιμοποιείται εναντίον της υπέρτασης και της κατάθλιψης. Επίσης είναι αντιφυσητικό, χωνευτικό, εφιδρωτικό και σπασμολυτικό, γι’ αυτό και αποτελεί κύριο συστατικό του «ύδατος μελίσσης» (eau de melisse des Carmes) που έφτιαχναν οι καρμελίτες καλόγεροι* από τον 17ο αιώνα.

Το «ύδωρ μελίσσης» είναι γνωστό ηρεμιστικό: Μέσα σε λευκό κρασί βάζουν ανθισμένες κορυφές μέλισσας, λεμονόφλουδες, κόλιανδρο, κανέλα, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλα.

Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε σε δαγκώματα σκορπιών. Το συνιστούσε ως εμμηναγωγό (σε μορφή ατμόλουτρου με αφέψημα μελισσόφυλλου), ως φάρμακο για τους κολικούς, για το άσθμα, για τα αρθριτικά κ.α.

Η λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιεί σε δερματολογικά νοσήματα (ακόμη και σε καλοήθεις δερματικούς όγκους), σε στομαχικές διαταραχές, σε προβλήματα της στοματικής κοιλότητας κ.α.

Έχει άρωμα λεμονιού και ταιριάζει με πιάτα στα οποία χρησιμοποιείται χυμός λεμονιού, καθώς έτσι το άρωμα του λεμονιού γίνεται εντονότερο. Παγάκια που περιέχουν φύλλα μέλισσας ταιριάζουν πολύ σε λεμονάδες και σε άλλα ποτά.

Ταιριάζει επίσης πολύ με φρούτα γι΄αυτό χρησιμοποιείται στις φρουτοσαλάτες και σε χυμούς φρούτων. Είναι πολύ ωραίο ως αφέψημα και συνήθως προσφέρεται με μέλι.

*Μοναστικό τάγμα της λατινικής εκκλησίας. Ιδρύθηκε τον 15ο αιώνα και διακρινόταν για την σκληρή και αυστηρή διαβίωση των μελών του.

Πηγή: Τα βότανα στην κουζίνα-Μαριά και Νίκος Ψιλάκης
fysei.blogspot.gr